Thursday, May 02, 2013

Surat dari susi Ana kepada ta'e koa yang sakola di Kupang


Kupang, 15 Januari 2013

Minggus, beta tulis ini surat karena beta sonde pernah bisa katumu lu lai. Biar lu mara dengan beta ju, beta musti omong karena beta rasa lu su lupa diri.

Bagini Minggus,
Beta tahu lu sekarang su sonde suka masuk sakolah lai. Lu lebe suka naik oto dudu di muka kaliling kota Kupang. Lu pung guru su barapa kali katumu beta ko dia kastau. Oo, beta ju dengar lu pung nama sekarang su sonde minggus lai te su Dominggo. Lu pung facebook hanya ponu dengan nona-nona manis sa. 

Anak e, bapa dengan mama kerja susah payah di Rote sana untuk kasi sekolah sang lu di Kupang, ko lu pung kerja hanya bagaya naik oto pasiar makan puji dengan nona-nona dong sa. Lu pikir lu su batul tu? Dari dulu belom pernah liat orang tukang pasiar oto jadi orang bae. Lu tanda beta pung mulut sa.

Lu pung papa naik turun pohon tuak puluhan bahkan ratusan kali sehari, bangun pagi-pagi jam 3 iris tuak sampe jam 9. Istirahat sedikit iris lagi dari jam 3 sore sampe jam 9 malam, hanya untuk bisa jual gual aer ko kasi lu sekolah. Lu pung mama bongko-bongko pikul kayu api, pikul gula, masak gula sampe sonde kenal dia pung muka lai. Itu samua hanya untuk lu bisa sekolah supaya lu pung nasib sonde sama ke dong. Tapi lu sia-siakan itu semua. Lu sonde anggap orang tua pung susah payah dan keringat.

Tiap hari lu pung bapa pertaruhkan nyawa untuk lu, lu pung mama sonde pikir dia pung diri demi lu. Apa yang lu buat untuk dong? Musim ujan, bapatua dengan mamtua pi kerja sawah di orang pung tanah. Baptua luruk sawah dengan orang pung karbo, mamtua tanam orang pung swah ko biar panen dapat bagi sadikit sa ju bae. Lu pikir semua kiriman yang lu dapat itu turun dari langit?Hanya suru lu pi sekolah sa lu lebih banyak bolos ikut ana-ana kota dan anak-anak orang kaya dong.

Lu pung saudara perempuan pikul gula aer kasi lu dan sonde sekolah karena orang tua sonde sanggup bayar. Hanya lu yang dikasi kesempatan, itu pun lu sonde hargai sedikit juga. Lu manyasal satu saat te su terlambat. Kalau lu sekolah bae-bae, lu pung upah su tersedia, tapi lu sia-siakan orang tau pung air mata dan keringat nanti lu pung air mata dan keringat akan ganti itu semua. 


Bagitu dulu Minggus, kalau lu pikir karmana-karmana na pulang rumah sa. Jangan lu bagaya tinggal di orang pung rumah te biar kotong pung rumah ini sonde mewah ma ini kotong pung rumah sandiri. Papa pernah bilang "lebe bae kotong puas dengan apa yang ktong punya sendiri darimana bagaya tapi dengan orang pung barang." 

dari Susi

No comments: